Mądrość i głupota

Całe Pismo Święte głosi pochwałę Mądrości Bożej. To ona była przy Najwyższym, gdy stwarzał niebiosa i ziemię. Mądrość jest cechą, która kieruje nasze serca ku Bogu. O mądrość trzeba zabiegać, wg niej układać swoje życie.

Dzisiejsze pierwsze czytanie ukazuje nam zestawienie mądrości i głupoty w podejściu do spraw Bożych. Jakże wielką głupotą jest pomijanie obecności Boga w świecie. Głupi są z natury ci ludzie, którzy nie rozpoznali Stwórcy z dzieł które uczynił. Głupi są także ci, którzy rozumiejąc iż odwieczny intelekt i ponad ludzka mądrość utworzyły ten świat, zatrzymali się jedynie na dziełach stworzonych i oddawali cześć stworzeniu jaka przynależy tylko stwórcy.

Mylilibyśmy się jednak myśląc, że to przesłanie odnosi się li tylko wyłącznie do czasów starożytnych. Spójrzmy na dzisiejsze, współczesne pogaństwo. Im większa kontestacja Boga, im większy sprzeciw względem jego praw, tym większe odwołanie się do mocy demonów i kultów, które wydawałoby się że już dawno zniknęły z powierzchni ziemi. Ci sami, którzy nienawidzą Boga i gardzą jego prawami wierzą w zabobony, zaczytują się w horoskopach i doszukują się pozorów naukowości w tym, co zdrowo myślący człowiek uzna za gwałt na wierze i na rozumie

Poznać Boga z dzieł przez Niego stworzonych to nie tylko sztuka, lecz niejako obowiązek. Stworzenie jest bowiem dla współczesnego człowieka zapatrzonego w siebie i zagubionego w pędzie życia niejako piątą ewangelią, która opowiada historię miłości Boga do człowieka.

Niestety szaleństwo ekologizmu, wiara w pseudonaukowe brednie, zasłanianie się ekologią przy tworzeniu nowej światowej tyranii oddalają poznanie Boga i oddanie mu czci przez tych, którzy na dobro stworzenia a nawet dobro planety i kosmosu powołują się w swoich działaniach.

Nawrócenie ekologiczne o którym tyle się mówi także w Kościele, to nie zastąpienie bynajmniej Boga stworzeniem, w żadnym razie wprowadzanie błędów panteizmu do doktryny Kościoła, ale właśnie postawienie Boga na pierwszym miejscu ponad wszystko i przyjęcie, że to z Jego woli deszcz pada nad złymi i nad dobrymi i słońce wschodzi nad sprawiedliwymi i grzesznikami. Odnalezienie Boga poprzez świat to prawdziwa ekologia duszy, powinność o jakiej mówi nam Objawienie i wreszcie szansa dla tych, którzy nie ze złej woli lecz z braku roztropności dali posłuch błędom.

 

Pomożesz nam szukać Boga tym, którzy się zagubili w pędzie życia? Wesprzesz nasze dzieła? https://zrzutka.pl/vdj7j4

PIERWSZE CZYTANIE

Mdr 13, 1-9
Czytanie z Księgi Mądrości

Głupi z natury są wszyscy ludzie, którzy nie poznali Boga; z dóbr widzialnych nie zdołali poznać Tego, który jest, patrząc na dzieła, nie poznali Twórcy, lecz ogień, wiatr, powietrze chyże, gwiazdy dokoła, rwącą wodę lub światła niebieskie uznali za bóstwa, które rządzą światem.

Jeśli urzeczeni ich pięknem wzięli je za bóstwa – winni byli poznać, o ile wspanialszy jest ich Władca, stworzył je bowiem Twórca piękności; a jeśli ich moc i działanie wprawiły ich w podziw – winni byli z nich poznać, o ile jest potężniejszy Ten, kto je uczynił. Bo z wielkości i piękna stworzeń poznaje się przez podobieństwo ich Sprawcę.

Ci jednak na małą zasługują naganę, bo wprawdzie i oni błądzą, ale Boga szukają i pragną Go znaleźć. Obracając się bowiem wśród Jego dzieł, badają, i ulegają pozorom, bo piękne to, na co patrzą. Ale im także nie można wybaczyć: jeśli się bowiem zdobyli na tyle wiedzy, by móc ogarnąć wszechświat – jakże nie znaleźli rychlej jego Władcy?

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 19
Ps 19 (18), 2-3. 4-5b (R.: por. 2a)

Niebiosa głoszą chwałę Pana Boga

Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy wiadomość przekazuje.

Niebiosa głoszą chwałę Pana Boga

Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.

Niebiosa głoszą chwałę Pana Boga

WERSET PRZED EWANGELIĄ (ALLELUJA)

Łk 21, 28bc
Alleluja, alleluja, alleluja

Nabierzcie ducha i podnieście głowy,
ponieważ zbliża się wasze odkupienie.

Alleluja, alleluja, alleluja

EWANGELIA

Łk 17, 26-37
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego: jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; a przyszedł potop i wygubił wszystkich.

Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali, lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba „deszcz ognia i siarki” i wygubił wszystkich; tak samo będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi.

W owym dniu, kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech również nie wraca do siebie. Miejcie w pamięci żonę Lota. Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je.

Powiadam wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. Dwie będą razem mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona».

Pytali Go: «Gdzie, Panie?» On im odpowiedział: «Gdzie jest padlina, tam zgromadzą się i sępy».