Druga szansa

Czy po tym, co wydarzyło się, kiedy człowiek odmówił Bogu posłuszeństwa i musiał opuścić raj możliwa była jeszcze jedna szansa? Zwłaszcza w dzisiejszych czasach lubimy to sformułowanie. „Proszę mi dać jeszcze jedną szansę. Każdy zasługuje na drugą szansę. Itp. Jednak grzech pierwszych rodziców przyniósł takie spustoszenie w ludzkiej naturze, że niemożliwym stało się już dalsze przebywanie w obecności Boga. Oto teraz człowiek zaczął chować się przed Bogiem. „Ukryłem się, bo Jestem nagi”, powiedział Adam. Grzech pierworodny przecież zranił nie tylko relacje między człowiekiem a Bogiem, ale także między duszą a ciałem. Relacje między ludźmi oraz człowiekiem a światem. Jak więc mogłoby wyglądać ta druga szansa, kiedy człowiek z okaleczoną naturą nie był w stanie w pełni odpowiedzieć na Bożą miłość?

Stąd też po opisie grzechu pierwszych rodziców znajdujemy coś, co nazywamy protoewangelią. Zapowiedź ostatecznego pokonania zła. Bóg jednak nie ma zamiaru unicestwić całego dzieła stworzenia, tylko po to, aby zacząć raz jeszcze. Owa druga szansa w dziejach historii zbawienia ma na imię Maryja. Ona przecież została zachowana od skazy grzechu pierworodnego. Tłumacząc z języka teologicznego na bardziej zrozumiały dla nas, można by powiedzieć, że Maryja nie doświadczyła tej ułomności natury ludzkiej, której doświadczamy wszyscy. Ona po tysiącach lat historii człowieka została postawiona w sytuacji, jakiej kiedyś była Ewa, z tą jedną delikatną różnicą. Maryja nie słuchała pokus, nie zawierzyła kusicielowi, lecz bezgranicznie zaufała Bogu. Odpowiedziała mu w sposób bezgranicznie dobry, ale też w sposób całkowicie wolny.

To ją wybrał Bóg, zachował od wszelkiego grzechu i postanowił zapytać o to, czy podejmie się roli Matki Zbawiciela. Dzięki jej „tak” Bóg mógł przyjść z pomocą ludzkiej naturze. Abyśmy my w świecie pełnym pokus, nieprawości i grzechu mogli odpowiadać Bogu tak, Potrzeba jest pomocy Bożej łaski. Nikt z nas samodzielnie zbawić się nie może. Nikt z nas nie może zasłużyć sobie na zbawienie. Nikt z nas nie zbawia się sam. Dzięki pomocy Bożej, dzięki łasce sakramentalnej, w którą jesteśmy włączeni poprzez pierwszy z sakramentów, czyli chrzest, możemy zmierzać do Boga pewni Jego pomocy i miłości.

W ten oto sposób spełniła się zapowiedź dana na początku dziejów ludzkości. Bóg poprzez potomka niewiasty, która zgrzeszyła, zwycięża zło, które pokonało człowieka. Maryja, więc staje się nową Ewą, Która przynosi ratunek i ocalenie dla ludzkiej natury. Ratunkiem tym jest oczywiście Jezus Chrystus.

W czasach, kiedy tak wielu odrzuca kościół, demonstracyjnie opuszcza jego szeregi warto pamiętać, że sami z siebie, nawet przy najlepszym postępowaniu nigdy nie osiągniemy zbawienia. Kościół bowiem jest kliniką dla chorych, gdzie łaska chrystusowa wyprowadzana z choroby duszy, którą jest grzech.

PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 3, 9-15. 20)
Wprowadzam nieprzyjaźń pomiędzy potomstwo twoje i potomstwo niewiasty

Bóg wprowadza nieprzyjaźń pomiędzy potomstwo węża a potomstwo niewiasty

Czytanie z Księgi Rodzaju

Gdy Adam spożył z drzewa, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: «Gdzie jesteś?».
On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się».
Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?».
Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem».
Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: «Dlaczego to uczyniłaś?».
Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam».
Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej; ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę».
Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98, 1-4)

Refren: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.

DRUGIE CZYTANIE (Ef 1, 3-6. 11-12 )
Bóg wybrał nas w Chrystusie przed założeniem świata

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia: Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.
W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli, po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my, którzy już przedtem nadzieję złożyliśmy w Chrystusie.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 1, 28)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławiona jesteś między niewiastami.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Łk 1, 26-38)
Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?».
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego».
Wtedy odszedł od Niej anioł.

Oto słowo Pańskie.