W niedługim czasie Kościół daje nam po raz kolejny do rozważania Ewangelię o ubogiej wdowie. Akcentowaliśmy poprzednio przede wszystkim fakt, że jej ofiara oznaczała złożenie własnego życia w ręce Boga.
Dziś spróbujmy przyjrzeć się temu, w jaki sposób okazujemy komuś wsparcie. „Jałmużna uwalnia od grzechów”, mówi Pismo Święte. Jest ona jednym z uczynków miłosierdzia. Jej wartość jest więc o wiele większa, niż wynika to z nominałów monet czy banknotów złożonych na jałmużnę. Wartość jałmużny mierzy się zatem inaczej, niż mierzy się wartość pieniądza. To też wynika bezpośrednio ze słów Chrystusa, który docenił ofiarę złożoną przez ubogą wdowę.
Jałmużna, oprócz tego że jest ofiarowaniem części samego czy samej siebie, jest wsparciem osoby lub dzieła na której jest ofiarowana. Wiemy doskonale, że niejednokrotnie słowo lub zachęta autorytetu moralnego ale też ludzi lubianych i docenianych za ich osiągnięcia, może znaczyć więcej iż nawet hojny datek. Podobnie logo Caritas czyli Czerwonego Krzyża jakże często otwiera kieszenie i serca darczyńców, ponieważ ich przesłanie wydaje się być czytelne i zrozumiałe.
Żyjemy w czasach gdzie „logos”– słowo jest coraz częściej wypierane przez logo. Marki i znaki towarowe sprawiają, że za ten sam produkt, czasem podobnej jakości ludzie płacą zupełnie różną cenę. Niektórzy świadomie wydają fortuny, aby pokazać się w ubraniu, w butach czy w samochodzie z logo konkretnego producenta. Świat mody dokonał swoistego przewrotu także w sposobie naszego patrzenia na świat. Oto krawcy i projektanci doczekali się uznania ich i okrzyknięci dyktatorami mody. To wszystko sprawia, że my jako uczniowie Zbawiciela powinniśmy postawić sobie pytanie: jaki znak, jakie logo sprawia, że jesteśmy gotowi do największej ofiary i największych wydatków? Czy znakiem, dla którego jesteśmy gotowi poświęcić wszystko tak, jak owa uboga wdowa poświęciła wszystko wrzucając dwa pieniążki do świątynnej skarbony jest Jezus Chrystus i Krzyż jego męki? A może jest dokładnie odwrotnie? Ukrywamy ten znak, nie przyznajemy się do wiary, bo to zaszkodziłoby naszym kontraktom, naraziło na drwiny w środowisku, na którym nam bardziej zależy, a może wręcz uszczupliło nasze finanse poprzez konieczność zmiany pracy jaką wykonujemy? Pytanie o jałmużnę jest pytaniem o wartość naszego życia i cele jakie chcemy w nim osiągnąć. Jezus mówi: „zdobywajcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną”. To znaczy bądźcie gotowi poświęcić to, co doczesne dla wartości wyższych, takich których nie da się wyrazić żadną walutą świata.
Ile wart jest dla mnie Chrystus i znak Jego męki?
Pomożesz nam kontynuować nasze działania. Wesprzyj nas klikając: https://zrzutka.pl/vdj7j4
PIERWSZE CZYTANIE
W trzecim roku panowania króla judzkiego, Jojakima, przybył król babiloński, Nabuchodonozor, pod Jerozolimę i oblegał ją. Pan wydał w jego ręce króla judzkiego, Jojakima, oraz część naczyń domu Bożego, które zabrał do ziemi Szinear, do domu swego boga, umieszczając naczynia w skarbcu swego boga.
Król polecił następnie Aszfenazowi, przełożonemu swoich dworzan, sprowadzić spośród Izraelitów z rodu królewskiego oraz z możnowładców młodzieńców bez jakiejkolwiek skazy, o pięknym wyglądzie, obeznanych z wszelką mądrością, posiadających wiedzę i obdarzonych rozumem, zdatnych do służby w królewskim pałacu. Zamierzał ich nauczyć pisma i mowy chaldejskiej. Król przydzielił im codzienną porcję potraw królewskich i wina, które pijał. Mieli być wychowywani przez trzy lata, by po ich upływie rozpocząć służbę przy królu.
Spośród synów judzkich byli wśród nich: Daniel, Chananiasz, Miszael i Azariasz. Daniel powziął postanowienie, by się nie kalać potrawami królewskimi ani winem, które król pijał. Poprosił więc nadzorcę służby dworskiej, by nie musiał się kalać.
Bóg zaś obdarzył Daniela przychylnością i miłosierdziem nadzorcy służby dworskiej. Nadzorca służby dworskiej powiedział do Daniela: «Obawiam się, by mój pan, król, który przydzielił wam pożywienie i napoje, nie ujrzał, że wasze twarze są chudsze niż twarze młodzieńców w waszym wieku i byście nie narazili mojej głowy na niebezpieczeństwo u króla».
Daniel zaś powiedział do strażnika, którego ustanowił nadzorca służby dworskiej nad Danielem, Chananiaszem, Miszaelem i Azariaszem: «Poddaj sługi twoje dziesięciodniowej próbie: niech nam dają jarzyny do jedzenia i wodę do picia. Wtedy zobaczysz, jak my wyglądamy, a jak wyglądają młodzieńcy jedzący potrawy królewskie, i postąpisz ze swoimi sługami według tego, co zobaczysz».
Przystał na to żądanie i poddał ich dziesięciodniowej próbie. A po upływie dziesięciu dni wygląd ich był lepszy i zdrowszy niż innych młodzieńców, którzy spożywali potrawy królewskie. Strażnik zabierał więc ich potrawy i wino do picia, a podawał im jarzyny.
Bóg zaś dał tym czterem młodzieńcom wiedzę i umiejętność wszelkiego pisma oraz mądrość. Daniel miał dar rozeznawania wszelkich widzeń i snów. Gdy minął okres ustalony przez króla, by ich przedstawić, nadzorca służby dworskiej wprowadził ich przed Nabuchodonozora.
Król rozmawiał z nimi, i nie można było znaleźć pośród nich wszystkich nikogo równego Danielowi, Chananiaszowi, Miszaelowi i Azariaszowi. Zaczęli więc sprawować służbę przy królu. We wszystkich wymagających mądrości i roztropności sprawach, jakie przedkładał im król, okazywali się dziesięciokrotnie lepsi niż wszyscy tłumaczący sny i wróżbici w całym jego królestwie.
PSALM RESPONSORYJNY
Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże naszych ojców, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławione jest imię Twoje †
pełne chwały i świętości, *
uwielbione i wywyższone na wieki.
Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże
Błogosławiony jesteś w przybytku Twojej świętej chwały, *
uwielbiony i przesławny na wieki.
Błogosławiony jesteś na tronie swojego królestwa, *
uwielbiony i przesławny na wieki.
Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże
Błogosławiony jesteś Ty, co spoglądasz w otchłanie, †
który zasiadasz na Cherubach, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże
WERSET PRZED EWANGELIĄ (ALLELUJA)
Czuwajcie i bądźcie gotowi,
bo o godzinie, której się nie domyślacie,
Syn Człowieczy przyjdzie.
Alleluja, alleluja, alleluja
EWANGELIA
Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak pewna uboga wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł: «Prawdziwie, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie»
More Stories
Uważaj, o co prosisz…
Zrozumieć znak
Ludzie z rodowodem